Om 07.00 staat Fred voor de deur, stipt op de afgesproken tijd. Fred is een man van afspraken en punctualiteit. Altijd goed gemutst en vol energie. Het is aanstekelijk. Ik moet nog even wakker worden, maar zodra Fred er is ben ik meteen wakker en heb ik er zin in. Ik heb er sowieso zin in natuurlijk, maar zijn enthousiasme zorgt ervoor dat ik direct op pad wil.
We drinken eerst nog een kopje koffie. Ik verkeer vandaag in de luxe positie dat Fred mij thuis ophaalt. In mijn voortuin staat een rotan tuinset. Fred neemt alvast plaats. Binnen is het alweer 22 graden, dus we besluiten in mijn voortuin nog een kopje koffie te drinken. De koffie is snel op omdat we beiden niet langer willen wachten. Zullen we? Vraag ik aan Fred. Ja, laten we gaan, antwoordt hij snel. We laden mijn spullen achterin de Peugeot RZC van Fred, stellen de navigatie in en rijden de straat uit. Op naar het avontuur.
De navigatie is erg dwingend deze ochtend. Ga linksaf. Hier links. Keer om! Keer om!! Ga terug naar de route!!!
Doe eens rustig zeg.. Het is 07.00, we zijn net wakker. Waarom schreeuw je zo?
Op de snelweg komen we erachter dat Fred de route naar de zoeklocatie heeft ingesteld als fietsroute. Geen wonder dat de mevrouw in de navigatie gefrustreerd raakt. Fred gooit zijn telefoon in mijn schoot in de hoop dat ik ervoor kan zorgen dat de mevrouw in de navigatie ophoudt met schreeuwen tegen ons.
Ik stel in dat we met de auto zijn, niet met de fiets. En of ze ons via de snelweg wilt sturen in plaats van via het fietspad. Ze wordt direct rustig. We kunnen.
Vandaag gaan we naar Twisk. Niet Twiske. Twisk. Zonder E erachter. Deze zoeklocatie heeft voor wat twijfel gezorgd. Ik heb meerdere malen bij diverse mensen moeten uitleggen dat Twisk niet Twiske is. Hoewel het niet ver van elkaar vandaan ligt, is het toch niet hetzelfde.
Richard is 2 weken met vakantie, dus we moeten het de komende weken helaas zonder hem doen. En ook deze week gaan er weer een aantal vrienden van Metaaldetectie Noord Holland met ons mee op pad. Gezellig!
Berndjan Krause is een van de vrienden van Metaaldetectie Noord Holland die vandaag mee gaat. Ontzettend aardige kerel. Hij had al een aantal keer in de Facebook Community aangegeven dat hij heel graag mee wilde, en bij de wekelijkse loting rolde zijn naam eruit als winnaar. Berndjan komt uit Haarlem, werkt bij de parketpolitie en is sinds een aantal weken de trotste eigenaar van een prachtige XP Deus metaaldetector.
Als dank heeft Berndjan 4 dozen met donuts meegenomen. Dat zijn een hoop donuts. Mocht je in de buurt van Haarlem wonen en graag donuts eten, dan raad ik je aan om deze heel vroeg te kopen. Als Berndjan is geweest zijn ze op namelijk.
Ook Desiree Jonckheer is vandaag weer met ons mee. En ook Desiree heeft een pak met koek meegenomen. Al die snoeperij en de regelmatige BBQ’s van Jurry zorgen ervoor dat een dieet volgen niet eenvoudig is. Sinds ik bij deze groep zit ben ik al een paar kilo aangekomen. Maar goed, dan moet ik maar wat harder lopen over de akkers.
Vandaag lopen we op relatief losse grond. Erg stoffig, maar erg eenvoudig graven. De eigenaar van het land vind het ontzettend leuk wat wij doen. Hij komt regelmatig even kijken hoe het gaat en wat wij allemaal al gevonden hebben. En ook deze keer krijgen wij weer een verassing.
Het blijft namelijk niet bij alleen dit stuk grond waar wij op mogen lopen. Naast dit stuk heeft hij nog een stuk grond wat bijna 2 keer zo groot is, en als we daar klaar zijn heeft hij nog een gigantisch stuk waar we heen mogen. We zitten voorlopig dus weer gebakken!
Inhoudsopgave
Prachtige leeuwencent uit 1883
Op het eerste stuk land vind ik niet heel veel, maar wat ik vind ben ik erg blij mee. Zoals jullie weten ben ik gek op munten. En veelal zijn het toch munten in niet al te beste staat die ik vind, maar ook dan ben ik er evengoed blij mee. Maar leeuwencenten vind ik altijd in erg mooie staat. Ik heb er nu een aantal die zo mooi zijn, alsof ze gisteren zijn geslagen.
Wat ik aan deze leeuwencent erg leuk vind is dat hij in 1883 geslagen is. Ik ben zelf in 1983 geboren, dus deze munt is precies 100 jaar voor mijn geboorte geslagen. Ik kan erg genieten van dit soort kleine details. En wat ziet hij er nog mooi uit, een plaatje!
Lepeltje van NCRV Studio Hilversum
Verder vind ik op dit stuk grond nog een lepeltje van NCRV Studio Hilversum. Er staat helaas geen datum op het lepeltje, maar na een Google zoekopdracht kom ik erachter dat de NCRV Studio in Hilversum in de periode van 1938 tot 1941 is gebouwd naar ontwerp van architect J. H. van der Veen en dat het gebouw inmiddels tot rijksmonumenten behoort. Het is een prachtig gebouw.
Het lepeltje is helaas wel verbogen, maar dat heeft ook wel weer wat. Even schoot de gedachte door mijn hoofd om hem proberen recht te buigen, maar dat hebben we maar niet gedaan. Ik denk niet dat het lepeltje dat prettig gaat vinden. We leggen hem zo in de vitrine.
Koffietijd
Het is koffietijd. Jurry’s truck fungeert altijd als koffiebar. Meetingpoint. Restaurant. Rommelzolder. Het centrale punt van een zoekdag. Het is een blikvanger en een opvallende verschijning. Ik kreeg gisteren nog een appje van Joop Jansen, je weet wel, van Joop en Jopie. De Jopen. Een buurvrouw had een rode truck op een land zien staan, of hij aan het zoeken was. Maar dat waren wij. Jurry’s truck lijkt het symbool van onze zoekdagen te worden.
Fysieke en mentale mishandeling
Een kopje koffie, een donut, een koekje en een praatje over de vondsten later besluiten we om het land hiernaast te gaan verkennen. Het is wederom erg groot, dus genoeg ruimte voor iedereen om te lopen. Ik begrijp dan ook niet waarom Fred altijd in mijn baan of vlak voor, naast of achter me moet gaan lopen. Hij lijkt mij uit zijn ooghoeken dan ook altijd in de gaten te houden om te zien of ik het vervelend vind. Wat ik ook vind. Hij lijkt dat te weten, en hij lijkt er ook van te genieten. Waardoor er altijd een grijns op zijn gezicht ontstaat, gevolgd door luid gelach.
Het is niet het eerste wat gebeurt vandaag. Fred heeft al ”per ongeluk” een ijzer voorwerp van 3 kilo op mijn wreef laten vallen. Hij gaf aan dat hij op mijn tenen mikte, dus dat het op mijn wreef viel ging per ongeluk. Was zijn excuus. Hij heeft mij met zijn metaaldetector op mijn hoofd geslagen en hij heeft mij tegen mijn arm geslagen waardoor ik tegen Jurry’s truck viel.
Nadat Fred wat munten begon te vinden nam de mishandeling langzaam af. Het was al enkele weken geleden dat Fred munten had gevonden. Misschien dat zijn motivatie of humeur hieronder begon te lijden. Ik weet het niet, maar ik was er in ieder geval blij mee. Ik denk dat ik voortaan eerst wat munten in de grond ga stoppen zodat Fred lekker kan gaan schatgraven en mij met rust laat.
Heel veel centen
Zowel Fred als Berndjan en Paul vinden veel centen. Opvallend veel, verspreid over vele hectares. En Fred vind ook nog een halve Willemcent. Ontzettend leuk! Zelf vind ik ook nog 2 centen, helaas niet in al te beste staat meer. Ik heb thuis een lege appelmoes pot waar ik al mijn gevonden muntjes, die niet in vitrine waardige staat verkeren, in stop. Ik vind dat erg leuk staan en leuk om te doen. Zo doe ik dat ook met andere leuke vondsten die ik wel wil houden maar niet in de vitrine wil leggen.
Garage Winkel Vauxhall Bedford in Hoorn
Op dit stukje land vind ik nog een leuk plaatje. Het blijkt van een autobedrijf te zijn wat in 1934 werd opgericht in Hoorn. Het bedrijf deed uitsluitend reparaties. Na de oorlog werd dit bedrijf omgezet naar dealer van Vauxhall personenauto’s en DAF bedrijfswagens. In 1974 werd Vauxhall opgeheven.
Het plaatje is nog erg mooi en er staat zelfs nog een oud telefoonnummer van Hoorn op. Nu zijn de telefoonnummers namelijk zonder 0 op het eind.
Het is inmiddels alweer middag. Aangekomen bij het laatste stuk grond, wederom meerdere hectares, beginnen we direct met zoeken. Desiree is al naar huis dus we zijn nog met 5 detectoristen over. We willen dit stuk grond vandaag ook nog even meepakken omdat het binnenkort ingezaaid gaat worden. Dan kunnen we voorlopig niet meer terugkomen.
Middeleeuws leerbeslag
Ik krijg weinig signalen op dit land. Het is erg schoon in verhouding met de andere stukken grond waar wij eerder deze dag gelopen hebben. Een paar honderd meter gaat voorbij. Geen noemenswaardige signalen. Ik besluit mijn baan af te maken en op de terugweg een paar meter op te schuiven. Het land is groot zat en ik loop niemand in de weg. Op de terugweg krijg ik een mooi sterk signaal. Ik besluit te graven maar de vondst lijkt zich nog niet te willen verhullen. Aan de pinpointer ontkomt hij echter niet.
Ik ben nog niet zo ervaren dat ik elke vondst direct na het opgraven kan determineren. Ik weet wel direct dat ik hier heel blij mee ben en dat het oud is. Ik denk meteen aan een fibula, maar nadat ik de vondst op Facebook heb geplaatst blijkt het een leerbeslag of paardenbeslag te zijn.
De meningen omtrent de datering van deze bodemvondst verschillen. Maar deze zal, afgaande op de meningen van derden, in de periode van 1500 tot 1800 moeten liggen. Of laat middeleeuws, of in de periode daarna. Maar ik ben er in ieder geval ontzettend blij mee!
Het is inmiddels al tegen 15.00. We zijn al sinds 08.00 aan het lopen. Wat gaan deze dagen toch snel, veel te snel. Je hebt het vaak niet in de gaten, maar schatgraven is topsport. Los van de koffie en de lunch ben je zeker 6 uur achtereen actief aan het lopen en graven.
Fred geeft aan dat hij het genoeg vind. De rest kijkt bevestigend, en zonder aarzelen leg iedereen de metaaldetector op de schouder en loopt richting de auto. Wederom, het einde van een prachtige zoekdag. Een mooie locatie, mooi weer en nog mooier gezelschap.
We drinken nog een kopje koffie. Ik lijk voor koffiejuf te mogen spelen vandaag, maar ik vind het niet erg. Als iedereen geniet, dan geniet ik ook. Als ik iedereen koffie heb gegeven is het tijd om mijn koffie in te schenken.
Er komen 2 druppels uit. De water is op. Fantastisch.. Geen koffie voor mij.
